'Goedemiddag u spreekt met ..... van het Isala met de uitslag van uw vruchtwaterpunctie'

Die vrijdag was het dan zover.....
Het wachten op het telefoontje van het ziekenhuis over de eerste uitslag van de vruchtwaterpunctie.
Er zou in de middag gebeld worden vanaf een uur of 3.

Ik ben in de ochtend even lekker in bad gegaan om te ontspannen en Mark is even naar de loods gegaan om bezig te gaan met het nieuwe bed van Mylan.
Want 24 januari werd er een dakkapel op de zolder geplaatst en zal Mylan daar straks zijn kamer krijgen.
We hebben het er nog over gehad of we dat allemaal wel moesten door laten gaan nu.
Maar het leven gaat ook gewoon door, dus laten we alles wat door kan gaan maar zoveel mogelijk doorgaan. Rond de middag even geluncht en daarna even samen ontspannen op de bank tv kijken en onze gedachten zoveel mogelijk verzetten.

Onverwachts werd er al na half 2 gebeld en zagen we in beeld privé staan. Toen wisten we al genoeg, dit was het ziekenhuis!
Mark heeft snel op zijn telefoon de recorder aan gedrukt om het gesprek op te nemen zodat we het nog na zouden kunnen luisteren.
'Goedemiddag u spreekt met ..... van het Isala met de uitslag van uw vruchtwaterpunctie'
Vol spanning zaten we te luisteren naar de beste man....
'Er is niks uit de eerste test gekomen, dus voor nu goed nieuws!'
Waaahhh ooohhh jemig wat valt er dan al een last van je schouders zeg!!!
Wat waren wij blij dat die aandoeningen al waren uitgesloten.
De man gaf nog aan dat de andere uitslagen nog zouden komen na ongeveer 2 weken vanaf de vruchtwaterpunctie. Dus alsnog die weken in spanning zitten, want ook daar kon nog van alles uitkomen.....Maar voor nu even een flinke opluchting en het gaf ons weer even wat rust zo vlak voor het weekend.

Na de vruchtwaterpunctie had ik enorm veel last van harde buiken.
Ik hoefde maar op te staan van de bank en een stukje te lopen en het trok al keihard samen. Niet prettig natuurlijk en een teken dat ik het nog rustiger aan moest doen. Want dat deed ik namelijk nog niet.....
Na een paar dagen enorm veel harde buiken voelde ik mij er toch niet prettig bij en heb die zaterdag voor de zekerheid het Isala gebeld en die wouden alles even checken met een ctg.
Ik heb mark snel gebeld, die op de voetbal was maar ervoor zou zorgen dat hij elk moment bereikbaar was, en die was er binnen no time.
Bij het Isala aangekomen werd ik opgenomen op de obstetrische high care gezien de medische situatie en aan de ctg gelegd.
Uiteindelijk zag alles er gelukkig goed uit en werd er nog een urine kweek afgenomen of ik misschien blaasontsteking zou kunnen hebben. Dit was gelukkig niet het geval.
Er werd ook nog een inwendige echo gemaakt om te kijken of de baarmoedermond nog gesloten was, want anders kon dat een teken zijn dat de bevalling eraan zat te komen...gelukkig was dat niet zo.
We konden weer naar huis, maar met de opdracht om het nog rustiger aan te doen!

Die maandag daarna hadden we weer afspraken staan in het ziekenhuis.
Als eerste weer een echo om natuurlijk Sylvan weer te checken en aansluitend een gesprek met de kinderarts over hoe en wat met de geboorte en alles wat daarna zou komen. Tijdens de echo gaf de gynaecoloog-perinatoloog aan dat het vocht wederom was toegenomen ten opzichte van de metingen van de week ervoor. Het zat gelukkig nog wel alleen in de borstholte, want zou het ook in de buikholte of onder de huid komen dan werd het nog zorgwekkender.... Tevens was mijn vruchtwater ook enorm toegenomen wat ook zorgwekkend was. Daardoor kwamen mijn vliezen natuurlijk nog meer op spanning en was de kans van vliezen breken groot. Als dat zou gebeuren dan moest ik ook direct plat gaan liggen en eerst het spoed verloskunde nummer bellen van Isala zo dat ze zich konden voorbereiden op onze komst. Dan zou er een ambulance komen om mij liggend naar het Isala te brengen. Gezien Sylvan nog niet was ingedaald zou dat dan grote risico's met zich mee kunnen brengen als de vliezen zouden breken. Verder gaf hij nog aan dat de mogelijkheid van een eventuele operatie in de baarmoeder ook nog aanwezig was. Ze brengen dan, terwijl Sylvan nog in de baarmoeder zat, drains aan in de borstholte om het vocht dan al zoveel mogelijk af te laten drijven. Maar deze operatie voerden ze niet zomaar uit...... Hier zijn strenge regels voor en passen ze alleen toe als er bijvoorbeeld ook vocht in de buikholte van de baby komt. Dit werd dus vanaf nu 2x per week in de gaten gehouden doormiddel van een echo in het ziekenhuis. Als het zo was, dat die operatie gedaan zou moeten worden, dan moesten we naar Leiden. Daar is namelijk het specialistische centrum die de meeste ervaring hebben met gevallen van hydrothorax. Want dat was namelijk de naam voor de aandoening die Sylvan had.

Na de echo sloot de kinderarts aan om ons voor te bereiden op wat er ons allemaal nog te wachten stond.
Als de keizersnee gepland zou worden, dan zou er tijdens de keizersnee, als Sylvan eruit was, ter plekke naast mij beademing worden ingebracht en daarna de drains worden ingebracht.
Dit zouden ze dan doen terwijl Sylvan nog aan de navelstreng zat en daarvan dus nog de nodige zuurstof en dergelijke zou krijgen.
Als mijn vliezen zouden breken en Sylvan zou het niet goed meer hebben bij mij, dan zouden ze waarschijnlijk te weinig tijd hebben om het allemaal klaar te zetten en zouden ze Sylvan wel van de navelstreng halen. Daarna pas de beademing inbrengen en zouden ze Sylvan dan meenemen naar een andere ruimte waar een specialistisch team klaar zou staan om de drains in te brengen en ervoor te zorgen dat Sylvan zou kunnen ademen.
Daarna zou Sylvan naar de nicu gebracht worden en een beetje in slaap worden gebracht zodat hij rustig zou blijven en alle energie niet zou verspelen die nodig is voor een hopelijk zo goed mogelijk herstel.
Verder gaf de kinderarts aan dat we er sowieso rekening mee moesten houden dat Sylvan er tot de uitgerekende datum zou liggen (16 maart) en als het nodig was nog langer. Korter in ieder geval niet.... Voor nu was dus wederom afwachten hoe het er bij de volgende echo uit zou zien. Ze bekeken het per echo of er al wat moest gebeuren of niet.

Ik zat vanaf toen volledig in de rust en zat en lag veel omdat ik anders teveel harde buiken had. Ook begon ik steeds meer last van mijn ribben te krijgen door de snel groeiende buik en begon mijn rug ook met de dag pijnlijker te worden en zorgde dat ervoor dat ik steeds slechter ging slapen. Gelukkig pakte Mark heel veel op en was en ben ik enorm trots op hem❤ Ook familie en vrienden waren ontzettend begaan en hielpen ons waar ze ons konden helpen❤